Del Rey

Als een fervente thuisbakker, zat ik een poosje terug elke woensdag als trouwe kijker voor de buis.
'De Meesterbakker', een programma op VTM, was een wedstrijd tussen verschillende thuisbakkers.
Ik heb er heel wat inspiratie uitgehaald, maar ik vond het vooral leuk om te zien hoe stoere boys in een paar oogwenken kunnen veranderen in lieve bakkers die kleine, schattige pinguins maken.
En vooral: ik maakte er kennis met toppatissier Bernard Proot. Momenteel is hij samen met zijn vrouw de uitbater van patisserie Del Rey in Antwerpen. 
Toen ik de ligging opzocht van deze patisserie viel het me op dat deze helemaal niet ver gelegen is van het centraal station én de Meir. Ideaal dus om een bezoekje te brengen tijdens een dagje shoppen.

Jammer genoeg was ik mijn fotocamera vergeten, maar gelukkig bestaat er de technologie van de moderne gsm. En eerlijk gezegd, bij het zien van de etalage kon ik het niet laten om er foto's van te nemen.

En ik was blijkbaar niet de enige die vol verwondering was over de etalage met de prachtige taarten.

Bijna elke voorbijganger leek aangetrokken te worden tot de etalage. Het waren dan ook prachtige taarten die eigenlijk meer het woord kunstwerken verdienen.

Je houdt het bijna niet voor mogelijk hoe iemand zo een mooie taarten kan maken. De gebakjes straalden de liefde uit die er werd ingestoken tijdens het bakken.

Binnenin de winkel werd ik bedolven onder de kunstwerkjes: pralines, petit fours, kleurrijke macarons, prachtige taarten en nog mooiere ijstaarten.

Jammer genoeg kon ik geen taartje meenemen naar huis. Ik vreesde er namelijk voor dat zo een prachtig kunstwerk een dagje shoppen niet zou overleven. Gelukkig is er net naast de winkel een degustatiesalon. Ik was er reeds rond het openingsuur, waardoor er nog niet veel volk in het salon was.
Dit is echter niet altijd zo, want op de deur stond dat reserveren aangeraden is. Dit was dus geen onpopulair plekje.
Ik had eigenlijk best wel wat schrik om de menukaart te openen. Al die mooie kunstwerkjes zullen wel een grote prijs dragen, niet? Uiteindelijk bestelde ik een warme chocolademelk voor iets meer dan zeven euro. Ik hoor je al denken:' Een chocomelk, zeven euro?'. En geloof me, ik dacht dat ook.
Tot ik de chocolademelk voor mijn neus geschoteld kreeg.

Pralines, een macaron, verschillende soorten suikers, slagroom, roomijs, een glaasje water en een kan met bijna drie tassen warme chocolademelk er in. 

Ik was vooral blij met het glaasje water, zo nam de warme chocolade melk niet al mijn smaakpapillen in beslag. En ook de pralines kon ik mooi apart proeven.

Ik begon met het roomijs en dat was alvast een zeer goed begin: heerlijk romig, duidelijke smaak van vanille en niet te zoet. Héérlijk!
Ook de macaron was helemaal niet slecht en het moelleux-effect was duidelijk aanwezig, wat dit tot een echte smaaksensatie maakte. Nu begreep ik waarom dit koekje zo populair is geworden.
De pralines waren ook één voor één echte lekkernijen én kunstwerkjes.
En niet te vergeten: de warme chocolademelk was ook helemaal niet slecht. Geloof me, die warme chocolademelk: het is zijn geld écht wel waard.

Ik weet alvast waar ik nog eens zal langsgaan bij mijn volgende bezoek aan Antwerpen. En wie weet koop ik dan ook wel zo een kunstwerktaart. 

Wil je ook eens een bezoekje brengen aan Bernard Proot?
Meer informatie vind je terug op hun site: http://www.delrey.be/.
Verder hebben ze ook een Facebookpagina en een Twitter.